 |
| Ανόρθωσις 1928 |
Πόσο μακρινές αλλά και άγνωστες, σε πολλούς από εμάς,
φαντάζουν πλέον οι εποχές όπου επιχειρήσεις διαφήμιζαν στις εφημερίδες ποτάσσα
και βολόσυρους.
Κι όμως τους καλοκαιρινούς μήνες, αρκετές δεκαετίες πριν, οι
εφημερίδες της Κρήτης γέμιζαν από τέτοιες διαφημίσεις που καλούσαν τους ασχολούμενους
με τη γεωργία να προμηθευτούν θρινάκια, βολόσυρους δίφυλλους και τρίφυλλους,
βολοσυρόπετρες για το αλώνισμα τους αλλά και ποτάσσα για να αποξηράνουν τη
σταφίδα τους.
 |
| Ανόρθωσις 1928 |
Πλέον κανείς δεν αλωνίζει με βολόσυρο, εκτός κι αν κάποιος
πολιτιστικός σύλλογος θελήσει να αναβιώσει τις παλιές συνήθειες και να μάθει στους
νέους πως τα σπαρτά κατέληγαν σπόροι κι αυτοί με τη σειρά τους αλεύρι. Όσο για
την ποτάσσα…. κι εκεί ο χρόνος δυστυχώς είναι αμείλικτος. Πόσοι άραγε επιμένουν να κάνουν σταφίδα τη σουλτανίνα τους αντί να επιλέξουν την εύκολη
λύση της οινοποίησης;
 |
| Φώτο:analipsis.com |
Για την ιστορία να πούμε πως ο βολόσυρος ήταν ένα ξύλινο εργαλείο με ένα, δύο ή και τρία φύλλα ενωμένα που χρησιμοποιούνταν κατά το αλώνισμα σιτηρών. Στην επιφάνεια του έφερε πριονωτά σίδερα, χαλίκια ή άλλο σκληρό υλικό με το οποίο τρίβονταν τα σιτηρά και ξεχώριζε ο καρπός τους από το άχυρο . Το δε θρινάκι ήταν επίσης ξύλινο είδος φτυαριού ,αλλά με δόντια, και χρησιμοποιούνταν στο λίχνισμα των σιτηρών για να ξεχωρίσει ο καρπός από το άχυρο.
Ε.Β
Η Ελένη Βασιλάκη είναι δημοσιογράφος. Έχει εργαστεί από το 1995 μέχρι σήμερα σε εφημερίδες και ραδιοφωνικούς σταθμούς του Ηρακλείου συνεργαζόμενη παράλληλα με ΜΜΕ στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης με master στη Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων ενώ μιλά Αγγλικά και Ιταλικά. Λατρεύει τα ταξίδια και τις εκδρομές, τις πεζοπορίες στη φύση και τη γνωριμία με τον τόπο της και τους ανθρώπους του.