Μια φωτογραφία του 1944 που παραπέμπει σε μια ολόκληρη ιστορική περίοδο

Στη σύγχρονη Κρήτη όλοι ή σχεδόν όλοι καταδικάζουμε την οπλοφορία και οπλοκατοχή γιατί οι λόγοι που οδηγούν σε τέτοια φαινόμενα ουδεμία σχέση έχουν με τις πραγματικές αιτίες, που κατά το παρελθόν, όπλισαν τα χέρια των Κρητικών.

Η επιβληθείσα δια της βίας παρουσία Ενετών, Αράβων, Τούρκων και Γερμανών  στο νησί δεν θα μπορούσε παρά να «αρματώσει» τους γεννημένους ελεύθερους και ανεξάρτητους στο πνεύμα Κρητικούς με στόχο την εκδίωξη των κατακτητών.

Η άμυνα και η επίθεση έγιναν η δεύτερη φύση των κατοίκων του νησιού από το 1.200 περίπου μέχρι και το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Τα Κρητικά παλληκάρια είχαν τα όπλα προέκταση των χεριών τους σ εκείνες τις δύσκολες περιόδους με αποτέλεσμα η οπλοκατοχή να περιποιεί τιμή για όσους διέθεταν το σθένος όχι μόνο να κρατούν όπλα αλλά και να τα χρησιμοποιούν σε βάρος του εχθρού.

Σε αυτό το κλίμα και πνεύμα ο πιτσιρικάς της φωτογραφίας, που πρόσφατα «ξέθαψα» από το φωτογραφικό θησαυρό του παλαιοπωλείου του Βαγγέλη Κρασαγάκη, αρματώθηκε με τα όπλα του πατέρα του και πόζαρε περήφανα στον φωτογραφικό φακό.

Τραβηγμένη του 1944 η συγκεκριμένη φωτογραφία, κάπου στο Ηράκλειο, σε βάζει αμέσως στον πνεύμα της δύσκολης εκείνης περιόδου. Μαζικές εκτελέσεις, καταστροφές ολάκερων χωριών και πόλεων, ολοκαυτώματα που στιγματίζουν την ιστορία αυτού του τόπου σημαδεύουν το ξεψύχισμα της γερμανικής παρουσίας στην Κρήτη.Ένα αγοράκι μετά βίας 4-5 ετών φορώντας ακόμα τη φουφούλα του, κρατά ή μάλλον συγκρατεί το βαρύ όπλο και είναι ζωσμένο με δεσμίδα από σφαίρες.

 Δεν χαμογελά, αντίθετα έχει πάρει ύφος ενήλικα που είναι έτοιμος να πολεμήσει και να χύσει το αίμα του για την πατρίδα. Τα παιδιά πάντα διακρίνονται για το μιμητισμό τους και προφανώς το συγκεκριμένο μεγάλωνε σε μια οικογένεια αγωνιστών.

Αν ισχύουν μάλιστα οι πληροφορίες που μας έδωσε ο κ Κρασαγάκης το εν λόγω αγοράκι στη ενήλικη ζωή του εντάχθηκε επαγγελματικά στις τάξεις του στρατού.

Ε.Β